Na een draw vorige week tegen leider Wielsbeke, mochten de mannen van
coach Alexander zondag naar zee om Blankenberge, nummer 3 in de stand, te
bekampen. Alvast geen makkelijke opdracht, ondanks het ontbreken van Neto
bij de thuisploeg. De wind en de vele regen konden nog een late spelbreker
worden, maar de 22 strijders lieten het niet aan hun hart komen en gingen er
volle bak tegenaan. De ‘dunezeikers’ kregen een aantal goede mogelijkheden,
maar het gameplan van de groenwitten bleek te werken en De Jonghe stond
pal wanneer nodig. Op een hoekschop, verkregen na een snelle omschakeling
via De Meyer en Dekeyser, krulde Praet de bal op het hoofd van L. Van de
Velde, die hard en zuiver inkopte. Een leuk geschenk voor zichzelf zo bleek,
nadat hij vorige week, voor de 2 e keer papa was geworden. Een godsgeschenk
ook voor de ploeg zelf, die meer en meer in haar kwaliteiten begonnen te
geloven. Blankenberge prikte nog een paar keer maar tevergeefs.

De weergoden kwamen niet goedgezind uit de kleedkamer en de sluizen gingen
volledig open. Geen protest hier van de sluiswachters. De wedstrijd werd ook
wat potiger en de spelers van trainer Van Moeffaert, raakten langzaamaan
gefrustreerd met enkele gele kaarten tot gevolg. De ‘ontembare leeuwen’ van
de Gentse randgemeente maakten hier gretig gebruik van en voetbalden op de
counter enkele mooie kansen bijeen. Opnieuw L. Van de Velde dwong doelman
Van Volcem tot een mooie parade. Invaller S. Van de Velde bracht 2 keer ‘De
Bruyne-achtig’ voor doel, maar de aanvallers reageerden net niet gevat
genoeg. De verdediging van KVV stond stevig en gaf geen krimp, tot 2 minuten
voor tijd een voorzet uit het niets vanop de rechterflank tot een tip-in leidde
van Vanhaecke. Doorweekt maar toch niet aangeslagen na deze toch wel late
opdoffer, gingen de spelers van St Denijssport nog 2 maal ten aanval wat in
beide gevallen tot goede mogelijkheden leidde voor Van Lerbeirghe. Maar het
mocht niet baten. Het fluitsignaal maakte een eind aan een spannende
wedstrijd en een warme douche was welgekomen. Ondanks het slechte weer
keken de aanwezige toeschouwers naar een goede pot voetbal, met al bij al
een billijk resultaat.

21 december, dag dat de winter begint, is nog 3 tal weken weg, maar zondag
30 november voelde alvast ijs kou aan voor het duel tussen KVV St Denijs Sport
en de leiders uit Wielsbeke. Er was de hoop dat de spelers voor wat warmte
zouden zorgen en dat gebeurde dan ook. Een goede ploeg uit Wielsbeke, bleek
na het afscheid van hun coach richting Roeselare, niet direct aangeslagen en
trok volop ten aanval. Een mooie redding van De Jonghe op een pegel van net
buiten de baklijn hield de bordjes in evenwicht. Trainer Alexander zijn mannen
waren verwittigd en hielden zich duidelijk aan het nieuwe game plan dat hen
opgedragen was. Er stond een goede organisatie en iedereen was paraat zijn
beste beentje voor te zetten. De geel getooiden hadden balbezit, maar de
groenwitten stonden stevig en counterden waar mogelijk. Op een goed
getrapte hoekschop van Praet stond Langeraert alleen maar kopte naast. Het
duel zat er duidelijk in en St Denijs ging zich niet naar de slachtbank laten
leiden. Integendeel, het was een pittig, maar fair duel aan ’t Klein Kouterken.
Beide ploegen gingen warm de kleedkamer in en kwamen zelfbewust het plein
op voor de 2 e helft.
Even was er de vrees dat de sneeuw roet in het eten zou gooien, maar dit
bracht vooral bij KVV extra moed en durf om naar voor te spelen. De wedstrijd
ging mooi op en af en beide ploegen raapten enkele mogelijkheden bijeen. De
spanning duurde echt tot de allerlaatste minuut. Langeraert opnieuw, sneed
vanop zijn rechterflank, waar hij zich duidelijk beter in zijn sas voelde, door de
verdediging heen en had de 1-0 aan de voet, maar doelman Vanderbeken
stond pal. De zenuwen gierden zowel bij de coaches als bij de supporters door
de kelen in de hoop wanneer een doelpunt zou vallen, het aan hun kant zou
zijn. Maar behalve enkele, nog door de intussen gladde grasmat, veroorzaakte
schuivers, bleef het een doelpuntloos spektakel. Een billijk, maar correct
gelijkspel voor beide teams die eigenlijk elk wel een doelpunt hadden verdiend.
Zowaar geen saaie, maar verdienstelijke 0-0, die ondanks de koude ons toch
kon verwarmen.

Op een al door veel regenval verzadigd en zwaar veld en met nog enkele buien
in het verschiet trokken de mannen van coaches Alexander en De Vogelaere de
weide in, voor dit duel in de kelder van de 3 e amateurklasse. Beide snakkend
naar punten begonnen beide teams vrij stevig en op sommige momenten
frivool aan de wedstrijd, wat gezien de omstandigheden zeker niet makkelijk
was. De eerste 20 minuten waren veelbelovend van de bezoekers met mooie
ééntijdsacties door het middenveld maar daar bleef het bij. De groenwitten van
de Gentse randgemeente kwamen beter in het spel en dwongen via Van
Leirberghe en Praet enkele kansen af. Een toch wel heel duidelijke penalty
werd door ref Allewaert niet gegeven, daarentegen een onterechte geel karton
viel Mbarga wel te beurt, dit met enkele uitdagende gebaren van de
meegereisde bezoekers als gevolg. Een 0-0 aan de rust, maar met toch enig
perspectief voor doelpunten in de 2 e .

Wat gedacht werd, kwam ook ten berde. Na eerst nog wat pressing en heen en
weer spel, brak Sander Van de velde de ban voor St Denijssport met een
formidabele trap in de winkelhaak na goed in de ruimte lopen van Dekeyser.
Een welverdiende voorsprong voor de thuisploeg, die de adrenalinestoot in hun
voordeel keerden en volop voor de verdubbeling gingen. Na een slechte pass
en goede tussenkomst brak Van Leirberghe de ban en sloeg genadeloos toe
met de 2-0. Pepingen-Halle uitgeteld zo leek, maar in voetbal mag je nooit op je
2 oren slapen en de bezoekers kregen toch zo waar nog een klein boostje
waarna ze even ten aanval gingen, maar de wit gemouwden speelden de
wedstrijd verstandig uit, een gele kaart voor Gaye, die zich nog wou laten
voelen, ten spijt. Het werd een mooie afsluiter met een subtiele lob voor de 3-0
van Lucas Van de velde, die graag zijn broer vervoegde op het scorebord. Een
welgekomen 3-punter voor de mannen van trainer Alexander en zijn assistent
De Schuyter (die de dag voordien met 3-0 overwinning tegen JV De Pinte de 4 e
provincialer leidde), die nog geen volle zuurstoftank biedt, maar toch wat verse
lucht en opnieuw met de blik vooruit in het klassement, waar dit St Denijs toch
wel thuis hoort.

Na het verorberen van een lekker stoofpotje hertekalf, het seizoen leent zich er
immers toe, en het herfstweer dat al bij al meeviel, waren ze klaar voor de
zespunter tussen KVV St Denijssport en Erpe Mere United. Althans dat dachten
de supporters, maar de spelers van beide teams lieten blijk van toch enige
zenuwachtigheid en het was er aan te zien dat beide ploegen punten nodig
hadden. Er zat weinig lijn in het spel van de beide fanionploegen. Veel
balverlies en weinig combinaties konden het groene gras bekoren. Een paar
onnodige fouten, met hier en daar wat bloed en een gele kaart erbij, waren de
enige benoemenswaardigheden in het eerste halfuur. Een felbesproken actie in
de baklijn van de groenwitten, met een schwalbe van een Meriaan als gevolg
en een correcte gele kaart ter zijner geval, was het enige wat nog de moeite
waard was in de eerste helft. Tot net voor de break in minuut 43 toch opeens
met een splijtende actie van de bezoekers, Marmitte doelman De Jonghe het
nakijken gaf. Kort daarop opnieuw een uitgespeelde aanval maar zonder
doelpunt tot gevolg. Met een 0-1 stand de rust in en hopend dat beide ploegen
gemotiveerder en azend op beter spel opnieuw het terrein zouden betreden.

​Van een re-start gesproken, de supporters stonden nog niet op hun plaats, of
Laurent, schoot na een onnodig balverlies van Praet, de bal met een mooie
curve in de verste hoek van het doel. Met 0-2 op het bord moesten de mannen
van KVV St Denijssport hun beste en stoutste schoenen aantrekken en vol ten
aanval gaan om proberen toch nog iets uit de brand te slepen. Verlies
betekende immers dat Erpe Mere United over hen zou springen in het
klassement. Maar met steun van het publiek en met een enorme drive, trokken
ze met alle mankracht naar voor, met vele kansen tot gevolg. Voor de
hartlijders onder de St Denijs supporters was het alvast niet goed. Paal en lat
trilden maar begaven niet. Doelman Gabriel hield zijn team overeind en moest
zich eenmaal gewonnen geven wanneer Sander Vandevelde op voorzet van
Folens de weg naar het net vond. Nog meer dan een half uur te gaan en trainer
Alexander voerde enkele wissels door en stuurde zijn mannen naar het front.
Streden deden ze en Erpe Mere onderging, maar plooide uiteindelijk niet. Een
broodnodige overwinning voor de spelers van coach Zajac, en een zware
ontgoocheling voor de groenwitten die toch een gelijkspel hadden verdiend.