HISTORIEK
Inleiding
Deze tekst is gebaseerd op het boek “Van Hechte bond tot gezonde drieling” door auteur Jan Monbaliu. Het boek kwam tot stand ter aanleiding van “75 jaar Sint-Denijse Jongelingenbond”.
Graag willen wij alle leden en medewerkers van het jubileumcomite “75 jaar Jongenlingenbond” bedanken voor het in kaart brengen van onze rijke geschiedenis
Hoofdstuk 1: De eerste maanden (1922)
Passage uit het boek :
“We schrijven 1922, een heel ander tijdsbeeld. Sint-Denijs was een dorp, vier kilometer van het Gentse Sint-Pieterstation. Meer dan een half uur te voet. Een plattelandsdorp, geen deelgemeente of voorstad.”
In dat jaar 1922 werd de Sint-Denijse Katholieke Jongelingenbond gesticht. Aan de basis lag de vriendschap tussen de toenmalige onderpastoor Georges Merry en huisdokter Maurice Dewulf. Beiden streefden naar het fysische en morele welzijn van de mannelijke jeugd van Sint-Denijs. Uit die bond zou later de bibliotheek “Kunst Veredelt”, de rederijkerskamer “De Loofblomme” en onze favoriete voetbalclub “KVV Sint-Denijssport” groeien.
Passage uit het boek over Maurice Dewulf (26 juni 1883 – 15 juni 1955) :
“ Hij was een rustig man. Als dokter kon je hem intiem benaderen. Daar stond hij een halve meter van u en behandelde hij u als vaderlijk geneesheer. Maar op straat was hij dokter Dewulf. Een man met maatschappelijk gezag, met nodige afstand. Maar die door diezelfde vaderlijkheid bij de jonge mensen vertrouwen inboezemde. “
Passage uit boek over Georges Merry (10 augustus 1885 – 24 juli 1969):
“ Hij was veel extraverter dan zijn vriend maurice. Hij schopte tijdens een voetbalmatch meer tegen een imaginaire bal dan sommige spelers tegen de echte. Dan maakte hij grimassen en uitte schrille kreetjes.”
Hoofstuk 2: De stichting (1922 – 1937)
In mei 1922 was het zover. KVV Sint-Denijssport (met kleuren groen en wit) werd gesticht onder impuls van Georges Merry. Deze club werd opgericht met het oog op de zedelijke en lichamelijke ontwikkeling van de jeugd van Sint-Denijs. De club sloot zich aan bij het toenmalige Diocesane Sportverbond (D.S.V.).
KVV Sint-Denijssport bouwde snel een serieuze reputatie op in de D.V.S. door de vele behaalde titels. Het speelde zijn matchen op een weide van het Sint-Camillusinstituut aan de Ghellincklaan. Later trok de club naar een terrein in de vennen. Verplaatsingen werden met de fiets en de trein gedaan
Hoofdstuk 3: Van Diocesane tot Provincialer (1937 – 1949)
In 1937 sloot KVV zich aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond en kreeg het stamnummer 2533. Over de periode na de aansluiting bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond is weinig bekend door onvolledige en afwezig bronnenmateriaal.
Ondanks de grote oorlog is KVV Sint-Denijssport er toch ingeslaagd om te blijven voetballen. Het kreeg zelf even concurrentie van een andere voetbalploeg in Sint-Denijs-Westrem namelijk de “Recht voor Allen (R.V.A.)”. Na de bevrijding in 1944 speelde KVV een aantal matchen tegen de Engelsen. In deze periode werd ook voor het eerst een knapenploeg opgericht. Één van de duidelijk bewijzen dat de jeugd, ook in het verleden, altijd centraal heeft gestaan.
Hoofdstuk 4: Magere jaren (Jaren 50)
In 1949 werd KVV Sint-Denijssport voor het eerst kampioen in derde provinciale. Deze titel was tegelijktijdig het hoogte- en eindpunt van het tot dan toe mooie parcours van de club.
Want na de vette jaren kwamen de magere jaren. Heel magere jaren.
In het seizoen 1949-1950 weet het zich in tweede provinciale te handhaven, maar het volgende seizoen zakt men terug naar derde. De volgende jaren kampte KVV met problemen, onverschilligheid, laksheid en gebrek aan belangstelling. De club stond aan de rand van de afgrond na de dood van Maurice Dewulf in 1955. De club is toen gered geweest door de leden van het toenmalige bestuur met op kop Polydoor De Schuyter. Later, in 1959 zou Frans De Walsche het voorzitterschap overnemen.
Hoofdstuk 5 : Heropstanding (jaren 60)
Teneinde een halt toe te roepen aan de blijvende problemen werden er belangrijke vernieuwingen ingevoerd. Ten eerste werd de weidegrond achter het gemeentehuis omgevormd tot een nieuw voetbalplein. In september 1961 werd het nieuwe terrein als “terrein Dr. Maurice Dewulf” ingewijd.
Verder werd ook een nieuw clublokaal opgericht. Ten slotte zag de supportersclub van KVV in deze periode het levenslicht. Deze vernieuwingen stuwden de club, onder leiding van voorzitter Frans De Walsche, naar een bloeiperiode tijdens de jaren 60. Ondanks de heropstanding, zakt KVV toch naar vierde provinciale.
Hoofstuk 6: Doorstroming Jeugd (jaren 70)
In het seizoen 1971-1972 kan de club zich weer nestelen in derde. KVV kan echter niet bevestigen en zakt het seizoen erop, voor de tweede en laatste keer, naar vierde provinciale.
In het seizoen 1973-1974 komt de kentering onder impuls van enkele uitstekende spelende jongeren met op kop Eric Vanmeirhaeghe. Jeugdwerking wordt sindsdien definitief beschouwd als één van de steunpilaren van KVV Sint-Denijssport
Hoofstuk 7 : Einde van een tijdperk (jaren 80)
De dood van Frans De Walsche op 3 november 1986 komt als een donderslag bij heldere hemel. Frans was 6 maanden eerder, na 27 jaar als voorzitter, gestopt en opgevolgd door Toon Daemers (mei 1986-1989).
Dat Frans De Walsche een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de club is een “understatement”. Hij was enorm belangrijk in de ontwikkeling van de club tot een semiprofessionele VZW. Zijn dood in 1986 was het einde van een belangrijk tijdperk in het bestaan van de club.
Passage uit boek:
“Frans De Walsche leidde het schip zoals het een goede kapitein betaamt: zelf niet bang om de handen uit de mouwen te steken en nooit de eer voor zichzelf opeisen maar delen met de voltallige bemanning.”
Hoofstuk 8: Een nieuw begin (jaren 90)
In mei 1989 volgde Jan De Walsche Toon Daemers op als voorzitter van KVV. Hij zou voorzitter blijven tot mei 1994.
In de jaren 90 werd KVV als club te groot voor de bestaande accommodatie van het borluutplein. Dit was een onvermijdelijk gevolg van de enorm boemende jeugdwerking van de club. Er werd dan ook, onder leiding van voorzitter Pierre Verstraete (1994-2000), reikhalzend uitgekeken naar een nieuwe locatie. In augustus 1997 was het eindelijk zover. KVV Sint-Denijssport verhuisde naar de huidige locatie “kleinkouterken”. Een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van de club.
Even voor de verhuis was KVV er in, het seizoen 1993 – 1994, geslaagd zich in tweede provinciale te vestigen na een enorm spannende titelmatch tegen rechtstreekse concurrent VSV Gent. De vreugde was enorm.
Hoofdstuk 9: Oost-Vlaamse reus (21e eeuw)
In mei 2000 werd huidig KVV voorzitter, Filip Pieters, verkozen. Onder leiding van Filip Pieters bereikte de club zijn grootste omvang ooit met maar liefst 370 spelende leden verdeeld over 27 ploegen. KVV is dan ook, vandaag de dag, één van de grootste clubs in Oost-Vlaanderen. KVV is inmiddels bekend om zijn uitstekende jeugdwerking.
Even voor de verhuis was KVV er in, het seizoen 1993 – 1994, geslaagd zich in tweede provinciale te vestigen na een enorm spannende titelmatch tegen rechtstreekse concurrent VSV Gent. De vreugde was enorm.
Door de als maar groter wordende omvang van de club botste men op de limieten van de accommodatie van “kleinkouterken”. Onder leiding van eerste beschermlid Leon Pieters verkreeg KVV zijn onverhoopte derde terrein. Ter ere van de recent overleden Leon wordt het derde terrein, op 14 mei 2014, omgedoopt tot het “Leon Pieters Terrein”.
Copyright © 2015 KVV Sint-Denijssport
Deze tekst is gebaseerd op het boek “Van Hechte bond tot gezonde drieling” door auteur Jan Monbaliu. Het boek kwam tot stand ter aanleiding van “75 jaar Sint-Denijse Jongelingenbond”.
Graag willen wij alle leden en medewerkers van het jubileumcomite “75 jaar Jongenlingenbond” bedanken voor het in kaart brengen van onze rijke geschiedenis
Hoofdstuk 1: De eerste maanden (1922)
Passage uit het boek :
“We schrijven 1922, een heel ander tijdsbeeld. Sint-Denijs was een dorp, vier kilometer van het Gentse Sint-Pieterstation. Meer dan een half uur te voet. Een plattelandsdorp, geen deelgemeente of voorstad.”
In dat jaar 1922 werd de Sint-Denijse Katholieke Jongelingenbond gesticht. Aan de basis lag de vriendschap tussen de toenmalige onderpastoor Georges Merry en huisdokter Maurice Dewulf. Beiden streefden naar het fysische en morele welzijn van de mannelijke jeugd van Sint-Denijs. Uit die bond zou later de bibliotheek “Kunst Veredelt”, de rederijkerskamer “De Loofblomme” en onze favoriete voetbalclub “KVV Sint-Denijssport” groeien.
Passage uit het boek over Maurice Dewulf (26 juni 1883 – 15 juni 1955) :
“ Hij was een rustig man. Als dokter kon je hem intiem benaderen. Daar stond hij een halve meter van u en behandelde hij u als vaderlijk geneesheer. Maar op straat was hij dokter Dewulf. Een man met maatschappelijk gezag, met nodige afstand. Maar die door diezelfde vaderlijkheid bij de jonge mensen vertrouwen inboezemde. “
Passage uit boek over Georges Merry (10 augustus 1885 – 24 juli 1969):
“ Hij was veel extraverter dan zijn vriend maurice. Hij schopte tijdens een voetbalmatch meer tegen een imaginaire bal dan sommige spelers tegen de echte. Dan maakte hij grimassen en uitte schrille kreetjes.”
Hoofstuk 2: De stichting (1922 – 1937)
In mei 1922 was het zover. KVV Sint-Denijssport (met kleuren groen en wit) werd gesticht onder impuls van Georges Merry. Deze club werd opgericht met het oog op de zedelijke en lichamelijke ontwikkeling van de jeugd van Sint-Denijs. De club sloot zich aan bij het toenmalige Diocesane Sportverbond (D.S.V.).
KVV Sint-Denijssport bouwde snel een serieuze reputatie op in de D.V.S. door de vele behaalde titels. Het speelde zijn matchen op een weide van het Sint-Camillusinstituut aan de Ghellincklaan. Later trok de club naar een terrein in de vennen. Verplaatsingen werden met de fiets en de trein gedaan
Hoofdstuk 3: Van Diocesane tot Provincialer (1937 – 1949)
In 1937 sloot KVV zich aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond en kreeg het stamnummer 2533. Over de periode na de aansluiting bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond is weinig bekend door onvolledige en afwezig bronnenmateriaal.
Ondanks de grote oorlog is KVV Sint-Denijssport er toch ingeslaagd om te blijven voetballen. Het kreeg zelf even concurrentie van een andere voetbalploeg in Sint-Denijs-Westrem namelijk de “Recht voor Allen (R.V.A.)”. Na de bevrijding in 1944 speelde KVV een aantal matchen tegen de Engelsen. In deze periode werd ook voor het eerst een knapenploeg opgericht. Één van de duidelijk bewijzen dat de jeugd, ook in het verleden, altijd centraal heeft gestaan.
Hoofdstuk 4: Magere jaren (Jaren 50)
In 1949 werd KVV Sint-Denijssport voor het eerst kampioen in derde provinciale. Deze titel was tegelijktijdig het hoogte- en eindpunt van het tot dan toe mooie parcours van de club.
Want na de vette jaren kwamen de magere jaren. Heel magere jaren.
In het seizoen 1949-1950 weet het zich in tweede provinciale te handhaven, maar het volgende seizoen zakt men terug naar derde. De volgende jaren kampte KVV met problemen, onverschilligheid, laksheid en gebrek aan belangstelling. De club stond aan de rand van de afgrond na de dood van Maurice Dewulf in 1955. De club is toen gered geweest door de leden van het toenmalige bestuur met op kop Polydoor De Schuyter. Later, in 1959 zou Frans De Walsche het voorzitterschap overnemen.
Hoofdstuk 5 : Heropstanding (jaren 60)
Teneinde een halt toe te roepen aan de blijvende problemen werden er belangrijke vernieuwingen ingevoerd. Ten eerste werd de weidegrond achter het gemeentehuis omgevormd tot een nieuw voetbalplein. In september 1961 werd het nieuwe terrein als “terrein Dr. Maurice Dewulf” ingewijd.
Verder werd ook een nieuw clublokaal opgericht. Ten slotte zag de supportersclub van KVV in deze periode het levenslicht. Deze vernieuwingen stuwden de club, onder leiding van voorzitter Frans De Walsche, naar een bloeiperiode tijdens de jaren 60. Ondanks de heropstanding, zakt KVV toch naar vierde provinciale.
Hoofstuk 6: Doorstroming Jeugd (jaren 70)
In het seizoen 1971-1972 kan de club zich weer nestelen in derde. KVV kan echter niet bevestigen en zakt het seizoen erop, voor de tweede en laatste keer, naar vierde provinciale.
In het seizoen 1973-1974 komt de kentering onder impuls van enkele uitstekende spelende jongeren met op kop Eric Vanmeirhaeghe. Jeugdwerking wordt sindsdien definitief beschouwd als één van de steunpilaren van KVV Sint-Denijssport
Hoofstuk 7 : Einde van een tijdperk (jaren 80)
De dood van Frans De Walsche op 3 november 1986 komt als een donderslag bij heldere hemel. Frans was 6 maanden eerder, na 27 jaar als voorzitter, gestopt en opgevolgd door Toon Daemers (mei 1986-1989).
Dat Frans De Walsche een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de club is een “understatement”. Hij was enorm belangrijk in de ontwikkeling van de club tot een semiprofessionele VZW. Zijn dood in 1986 was het einde van een belangrijk tijdperk in het bestaan van de club.
Passage uit boek:
“Frans De Walsche leidde het schip zoals het een goede kapitein betaamt: zelf niet bang om de handen uit de mouwen te steken en nooit de eer voor zichzelf opeisen maar delen met de voltallige bemanning.”
Hoofstuk 8: Een nieuw begin (jaren 90)
In mei 1989 volgde Jan De Walsche Toon Daemers op als voorzitter van KVV. Hij zou voorzitter blijven tot mei 1994.
In de jaren 90 werd KVV als club te groot voor de bestaande accommodatie van het borluutplein. Dit was een onvermijdelijk gevolg van de enorm boemende jeugdwerking van de club. Er werd dan ook, onder leiding van voorzitter Pierre Verstraete (1994-2000), reikhalzend uitgekeken naar een nieuwe locatie. In augustus 1997 was het eindelijk zover. KVV Sint-Denijssport verhuisde naar de huidige locatie “kleinkouterken”. Een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van de club.
Even voor de verhuis was KVV er in, het seizoen 1993 – 1994, geslaagd zich in tweede provinciale te vestigen na een enorm spannende titelmatch tegen rechtstreekse concurrent VSV Gent. De vreugde was enorm.
Hoofdstuk 9: Oost-Vlaamse reus (21e eeuw)
In mei 2000 werd huidig KVV voorzitter, Filip Pieters, verkozen. Onder leiding van Filip Pieters bereikte de club zijn grootste omvang ooit met maar liefst 370 spelende leden verdeeld over 27 ploegen. KVV is dan ook, vandaag de dag, één van de grootste clubs in Oost-Vlaanderen. KVV is inmiddels bekend om zijn uitstekende jeugdwerking.
Even voor de verhuis was KVV er in, het seizoen 1993 – 1994, geslaagd zich in tweede provinciale te vestigen na een enorm spannende titelmatch tegen rechtstreekse concurrent VSV Gent. De vreugde was enorm.
Door de als maar groter wordende omvang van de club botste men op de limieten van de accommodatie van “kleinkouterken”. Onder leiding van eerste beschermlid Leon Pieters verkreeg KVV zijn onverhoopte derde terrein. Ter ere van de recent overleden Leon wordt het derde terrein, op 14 mei 2014, omgedoopt tot het “Leon Pieters Terrein”.
Copyright © 2015 KVV Sint-Denijssport